کپسول‌های آتش‌نشانی با کیفیت، تنها از رایان اطفاء!

چگونه می‌توان فشار داخل کپسول آتش‌نشانی را بررسی کرد؟

بررسی فشار داخل کپسول آتش‌نشانی یک اقدام مهم برای اطمینان از عملکرد صحیح آن در مواقع اضطراری است. فشار کپسول باید در محدوده مشخصی باشد تا بتواند به درستی عمل کند. در اینجا مراحل و روش‌های بررسی فشار داخل کپسول آتش‌نشانی آورده شده است:

1. استفاده از فشارسنج (مانومتر)

• بیشتر کپسول‌های آتش‌نشانی مجهز به یک فشارسنج (مانومتر) هستند که فشار داخل کپسول را نشان می‌دهد.
• فشارسنج معمولاً روی بدنه کپسول نصب شده و دارای یک عقربه است که فشار را در محدوده‌های سبز (نرمال)، قرمز (کم یا زیاد) نشان می‌دهد.
• اگر عقربه در محدوده سبز باشد، فشار کپسول مناسب است. اگر در محدوده قرمز باشد، کپسول نیاز به شارژ مجدد یا تعمیر دارد.

2. بررسی ظاهری کپسول

• اگر کپسول فشارسنج نداشته باشد، می‌توان از طریق علائم ظاهری مانند زنگ‌زدگی، فرسودگی یا نشتی، احتمال کاهش فشار را بررسی کرد.
• در صورت مشاهده هرگونه آسیب فیزیکی، کپسول باید توسط متخصص بازرسی شود.

3. تست هیدرواستاتیک

• این تست یک روش تخصصی برای بررسی فشار و سلامت کپسول است و معمولاً توسط شرکت‌های خدمات‌دهنده کپسول‌های آتش‌نشانی انجام می‌شود.
• در این روش، کپسول تحت فشار آب قرار می‌گیرد تا مقاومت آن در برابر فشارهای بالا بررسی شود.
• این تست معمولاً هر چند سال یک‌بار (بسته به نوع کپسول و استانداردهای محلی) انجام می‌شود.

4. بررسی تاریخ انقضا و شارژ مجدد

• هر کپسول آتش‌نشانی تاریخ انقضا یا تاریخ آخرین شارژ دارد که معمولاً روی بدنه آن درج شده است.
• اگر تاریخ شارژ مجدد گذشته باشد، فشار کپسول ممکن است کاهش یافته باشد و نیاز به بررسی و شارژ مجدد دارد.

5. نکات ایمنی

• هرگز سعی نکنید خودتان فشار کپسول را افزایش دهید یا آن را باز کنید. این کار بسیار خطرناک است و ممکن است باعث انفجار شود.
• اگر فشار کپسول کم است یا مشکوک به خرابی هستید، با یک شرکت خدمات‌دهنده معتبر تماس بگیرید.

6. علائم کاهش فشار

• اگر کپسول به درستی عمل نکند یا فشار آن کم باشد، ممکن است هنگام استفاده، خروج ماده خاموش‌کننده (مانند پودر یا گاز) با قدرت کم انجام شود یا اصلاً خارج نشود.
• در چنین مواردی، کپسول باید بلافاصله بررسی و شارژ شود.

با رعایت این مراحل و انجام بازرسی‌های دوره‌ای، می‌توان از عملکرد صحیح کپسول آتش‌نشانی اطمینان حاصل کرد.

چه تفاوتی بین کپسول‌های آتش‌نشانی قابل حمل و ثابت وجود دارد؟

کپسول‌های آتش‌نشانی قابل حمل و ثابت هر دو برای مقابله با آتش‌سوزی طراحی شده‌اند، اما از نظر ساختار، کاربرد و نحوه استفاده تفاوت‌های قابل توجهی دارند. در اینجا به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

1. قابلیت جابجایی

• کپسول‌های قابل حمل: این کپسول‌ها سبک و قابل حمل هستند و می‌توان آن‌ها را به راحتی جابجا کرد. معمولاً در مکان‌های مختلفی مانند خانه‌ها، خودروها، ادارات و کارگاه‌ها نصب می‌شوند.
• کپسول‌های ثابت: این کپسول‌ها در یک مکان ثابت نصب می‌شوند و قابلیت جابجایی ندارند. معمولاً در محیط‌های صنعتی، سالن‌های بزرگ یا سیستم‌های اطفاء حریق مرکزی استفاده می‌شوند.

2. اندازه و ظرفیت

• کپسول‌های قابل حمل: اندازه کوچک‌تر و ظرفیت کم‌تری دارند و معمولاً برای خاموش کردن آتش‌سوزی‌های کوچک و محدود مناسب هستند.
• کپسول‌های ثابت: اندازه بزرگ‌تر و ظرفیت بیشتری دارند و می‌توانند برای خاموش کردن آتش‌سوزی‌های بزرگ‌تر یا در محیط‌های وسیع استفاده شوند.

3. نحوه فعال‌سازی

• کپسول‌های قابل حمل: توسط افراد به صورت دستی فعال می‌شوند. کاربر باید ضامن کپسول را بکشد و با فشار دادن اهرم، ماده خاموش‌کننده را به سمت آتش هدایت کند.
• کپسول‌های ثابت: معمولاً به صورت خودکار یا نیمه‌خودکار فعال می‌شوند. برخی از آن‌ها به سیستم‌های اعلام حریق متصل هستند و در صورت تشخیص آتش، به طور خودکار فعال می‌شوند.

4. کاربرد

• کپسول‌های قابل حمل: برای استفاده در محیط‌های کوچک و محدود مانند خانه‌ها، خودروها، دفاتر و کارگاه‌ها مناسب هستند.
• کپسول‌های ثابت: برای محیط‌های بزرگ و پرخطر مانند کارخانه‌ها، انبارها، پالایشگاه‌ها و سالن‌های صنعتی طراحی شده‌اند.

5. نصب و نگهداری

• کپسول‌های قابل حمل: نصب آن‌ها ساده است و معمولاً روی دیوار یا پایه‌های مخصوص نصب می‌شوند. نگهداری آن‌ها نیز آسان‌تر است و نیاز به بازرسی‌های دوره‌ای دارد.
• کپسول‌های ثابت: نصب آن‌ها پیچیده‌تر است و نیاز به سیستم‌های لوله‌کشی و اتصالات خاص دارد. نگهداری آن‌ها نیز تخصصی‌تر است و باید توسط متخصصان انجام شود.

6. هزینه

• کپسول‌های قابل حمل: هزینه خرید و نگهداری آن‌ها کمتر است و برای مصارف عمومی مناسب‌تر هستند.
• کپسول‌های ثابت: هزینه خرید، نصب و نگهداری آن‌ها بالاتر است و معمولاً برای محیط‌های صنعتی و تجاری بزرگ استفاده می‌شوند.

7. محدوده پوشش

• کپسول‌های قابل حمل: محدوده پوشش آن‌ها کوچک است و معمولاً برای خاموش کردن آتش در یک نقطه خاص استفاده می‌شوند.
• کپسول‌های ثابت: محدوده پوشش وسیع‌تری دارند و می‌توانند یک محیط بزرگ یا چندین نقطه را تحت پوشش قرار دهند.

8. انواع مواد خاموش‌کننده

• کپسول‌های قابل حمل: معمولاً از مواد خاموش‌کننده مانند پودر، گاز CO2، فوم یا آب استفاده می‌کنند.
• کپسول‌های ثابت: ممکن است از مواد خاموش‌کننده قوی‌تر یا سیستم‌های پیشرفته‌تری مانند گازهای خنثی (مانند FM200) یا سیستم‌های اسپری آب استفاده کنند.

9. مزایا

• کپسول‌های قابل حمل:
  • قابلیت جابجایی و استفاده سریع.
  • مناسب برای مصارف عمومی و خانگی.
  • هزینه کمتر.
• کپسول‌های ثابت:
  • پوشش وسیع‌تر و توانایی خاموش کردن آتش‌سوزی‌های بزرگ.
  • قابلیت اتصال به سیستم‌های اعلام حریق.
  • مناسب برای محیط‌های صنعتی و پرخطر.

10. معایب

• کپسول‌های قابل حمل:
  • محدودیت در ظرفیت و مدت زمان استفاده.
  • نیاز به دخالت انسانی برای فعال‌سازی.
• کپسول‌های ثابت:
  • هزینه بالای نصب و نگهداری.
  • نیاز به فضای بیشتر برای نصب.

با توجه به این تفاوت‌ها، انتخاب بین کپسول‌های قابل حمل و ثابت به نیازهای محیط، اندازه فضای تحت پوشش و نوع خطرات احتمالی بستگی دارد.